Islamic Jurisprudence

Ҳукми иштирок кардан дар идҳои кофирон, ва ёри додани онҳо дар идҳояшон.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар боби ҳиҷоби зани мусалмон суҳбат намуда,чигуна будани ҳиҷоби зани мусулмонро баён менамояд.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил баъзе аз мушкилоте, ки миёни зану шавҳар рух медиҳад ва сабаби бадбини ҳамдигар мегардад, зикр карда, барои ҳалли ин мушкилот ва бадбиниҳо чанд насиҳатеро пешкаши бинандагон мегардонад.

Мақолаи муфид дар бораи дуъои дастаҷамъӣ ва дуъоҳои баъди намоз, бо зикри ақволи аҳли илм ва фатвоҳояшон.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор ҳадисеро, ки аз Паёмбари ислом ривоят шудааст дар бораи омилҳое, ки бояд дар асоси онҳо ҷавонон ҳамсари худро интихоб кунанд суҳбат мекунад.

Савол: Оё ҳатмист, ки инсон ба мазҳаби муъайяне пайрав бошад?

Ҳукми вобастаги ба мазҳабе чист,Ва дар масоили ихтилофи чи тавр бояд амал кард?

Ҷавоби суоли: Оё ҷоиз аст, ки шахсе мазҳаби худро, (ки дар ибодатҳояш пойбанд бар он буд) тағйир додаву ба мазҳаби дигар бигзарад?

Хонавода хишти аввали ҷомеъа ҳаст, ки агар ислоҳ шавад тамоми ҷомеъа ислоҳ мешавад, ва агар фосид шавад, тамоми ҷомеъа фосид мешавад. Барои ҳамин ҳам Ислом таваҷҷуҳи зиёде ба хонавода карда аст ва бар зану мард чизҳоеро воҷиб намудааст, ки саломат ва саодати онҳоро таъмин мекунад. Бинобар ин Ислом хонаводаро ҳамчун муассисае медонад, ки ду нафар (зан ва мард) дар он шарокат доранд ва мард масъулияти онро бар уҳда дорад:

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи шахсоне суҳбат мекунад, ки бо тамоми душвори ва бо роҳи ҳалол пул касб мекунанд ва онро дар роҳҳои ҳаром ва нодуруст сарф мекунанд.

Муаллифи ин мақола мавзуъҳои хело муҳимро дар масалаи таяммум зикр мекунад аз ҷумла: • Дар ҳолатҳои зерин ба ҷои вузў ва ғусл таяммум карда мешавад. • Тариқаи таяммум кардан. • Аҳкоми таяммум. • Фарзҳои таяммум. • Суннатҳои таяммум. • Шартҳои дуруст гардидани таяммум. • Шиканандаҳои таяммум. • Тафсили порае аз масоили таяммум. Ва дигар масалаҳое, ки барои ҳар як мусалмон зарур аст, дар ин мақола бо як шарҳи муфассал баён карда шудааст.

Ҳайз хунест, ки аз раҳми (бачадони) занҳои болиғ дар вақтҳои муайян мебарояд. Камтарин муддати ҳайз се шабонарўз ва дарозтарини он даҳ шабонарўз аст. Занони ҳайзбинанда ба се даста тақсим мешаванд: 1. Мубтадиа. 2. Мўътода. ва 3. Мустаҳоза. Нифос хунест, ки пас аз таваллуд шудани тифл аз раҳми (бачадон) модар хориҷ мешавад. Занони нифосбинанда низ ба мубтадиа (навнифосбин) ва мўътода (одатдошта) тақсим мешаванд. Дар ин мақола низ аз корҳое, ки барои зан дар аснои ҳайзу нифос мамнўъ ва ҳаром аст. Ва корҳое, ки барои занон дар аснои ҳайзу нифос мубоҳ (ҷоиз) мебошанд тавзеҳ дода шудааст.

Ҳаргоҳ мусалмон азми сафар ба ҳаҷ ё умра кард барои ӯ мустаҳаб аст, ки хонавода ва дустонашро ба тақвои Илоҳи, яъне амал ба авомир ва иҷтиноб аз навоҳии Ӯ таъоло тавсия кунад.

Он чизе ки мардум вақти гиряи кудакон мегуянд, хоҳ шӯхи бошад ё барои тарсонидани кудак, кудакро гуяд, ки туро чизе медиҳам ё ӯро аз чизе тарсонад, ҳаром ва дар дуруғгуи дохил аст.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар мавзуъи издивоҷ (хонадорӣ) суҳбат мекунад, ва баён мекунад, ки издивоҷ худ иффат ва покизагист. Писару духтарро аз воқеъ шудан дар зино ва корҳои бад нигоҳ медорад. Ва ҷавононро насиҳат мекунад, ки дар шаби арусиашон бо арақ нушиву ҳофизи ва арусро бо либосҳои нимбараҳна сари саҳна баровардан худдори намоянд, зеро ин амал хилофи шариъат ва покиву иффат аст.

Қиссаи ҷолиб ва таъсирбахши Абубакри Сиддиқ бо Мистаҳ (р), ки Абубакри Сиддиқ ба ӯ садақа доданро манъ кард, Ва баъди нозил шудани оёте аз ҷониби Худованд садақаи медодагиашро боз шуруъ кард.

Қиссаи ҷолиб ва таъсирбахши Абубакри Сиддиқ бо Мистаҳ (р), ки Абубакри Сиддиқ ба ӯ садақа доданро манъ кард, Ва баъди нозил шудани оёте аз ҷониби Худованд садақаи медодагиашро боз шуруъ кард.

Рӯзадор касе аст, ки тамоми аъзоҳои ӯ рӯза мегирад, забонаш аз дуруғ, суханҳои фаҳшо, туҳмату ғайбат ва ғайраҳо.

Насиҳатҳои муфиду зебо барои ҷавонон дар моҳи мубораки рамазон, Ва инки рамазон бисёр фурсати муносибест барои ислоҳ ва тағйир дар ҳаёт, хусусан барои ҷавонон.

Аз ҷумлаи ибодатҳое, ки дар гармои сахт савобро дучанд ва зиёд мекунад, рӯза, ки дар он ташнагии тоқатфарсо дар гармои сахт аст, мебошад.