Имон

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор қиссаи фатҳи Маккаро ривоят карда баён мекунад, ки чигуна Паёмбари ғамхори башарият аз гуноҳи мушрикони Макка, ки муддати дароз бо ӯ душмани карданд ва ҷанг карданд, онҳоро мебахшад ва аз гуноҳашон гузашт мекунад.

Ин мақола гирифташуда аз китоби "Қиёмати суғро ва аломатҳои қиёмати кубро", ки муаллифаш Д. Умар Сулаймон Ашқар аст, мебошад, ва ин қисми китоб дар бораи сакароти мавт аст.

Ин навор дар атрофи ҷаннат ва сифатҳои он ва инчунин дар бораи васфи азоби рӯзи қиёмат ва дӯзах суҳбат мекунад.

Ин мақола гирифташуда аз китоби "Қиёмати суғро ва аломатҳои қиёмати кубро", ки муаллифаш Д. Умар Сулаймон Ашқар аст, мебошад, ва ин қисми китоб дар бораи қиёмати суғро аст.

Ин навор дар атрофи даҳшати зилзилаи рӯзи қиёмат аст.

Оё ҷинҳо бар инсон таъсир расонда метавонанд? Ва оё ҷинҳо илми ғайбро медонанд?

Ин навор дар атрофи амалҳои неку бади инсон суҳбат карда баён мекунад, ки Худованди муттаъол малоикаҳои хоссе халқ кардааст ва онҳоро мукаллаф кардааст, ки бо бандагонаш бошанд ва тамоми амалҳои неку бади онҳоро нависанд, Тамоми амалҳо навишта мешаванд агар чи монанди заррае бошанд. Ва ин амалҳо дар рӯзи қиёмат ба соҳибаш нишон дода мешавад ва дар асоси он ба ҷаннат ва ё дӯзах равона карда мешавад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи раҳму шафқати Паёмбар (с) бар аҳли Тоифро қисса мекунад. Вақто, ки аҳли Тоиф Паёмбарро сангсор карда аз Тоиф ронданд, малоикаи куҳҳо назди Паёмбар омада хост куҳҳоро бар онҳо чапа кунад, вале Паёмбари Худо ба онҳо раҳм карду иҷозат надод.

Худованд тақдирҳои махлуқоташро пеш аз он ки онҳоро халқ намояд муқаддар намуда буд Гирифташуда аз китоби Фаслҳо дар ақида “Нома ба сӯи аҳли Шом”

Ин навор шарҳи ҳадиси зане аст, ки аз Паёмбар (с) талаби дуъо кард, то инки вақти маризияш либосҳояшро пора накунад ва авраташ намоён нашавад.

Қуръон каломи Худованд аст ва дар ҳақиқат Худованд онро бо ҳарфҳо ва оятҳову сураҳояш сухан гуфтааст. Гирифташуда аз китоби Фаслҳо дар ақида “Нома ба сӯи аҳли Шом”

Мақолаи мухтасар дар бораи амалҳое ки инсонро аз дӯзах наҷот дода бар биҳишт дохил мегардонад.

Нависанда дар ин силсила ақидаи шиъаро нисбат ба аркони имон аз китобҳои худи онҳо баён кардааст.

Шайх Ҳофиз Муҳаммад Карим Солеҳ дар ин навор оятҳое, ки Худованд дар он Пайғамбарро зикр кардааст, бо тарҷума ва тафсираш баён мекунад.

Васфи ҷаннат дар Қуръон ва суханони Паёмбар (дуову дуруд бар ӯ бод) бисёр таъсири аҷиб ва бузурге бар саҳобагон мегузошт, ки рафтору кирдорашонро тағйир дода лаҳзае ҳам аз тоъату ибодати Худованд ғофил намемонданд.

Мақолаи муфид ва мухтасар дар бораи дӯзах ва дӯзахиён ва васфи он дар Қуръони карим.

Васфи дӯзах дар Қуръон ва суханони Паёмбар бисёр тасири аҷибе ва бузурге бар нафсҳои саҳобагон мегузошт, ки рафтору кирдори саҳобагонро тағйир медод. Ва онҳо аз тоату ибодати Худованд лаҳзае ғофил намешуданд.

Мақолаи муфид ва мухтасар дар бораи биҳишт ва биҳиштиён ва васфи он дар Қурони карим.

Чун куфр муҷиб ва сабаби мондагор будан дар дӯзах аст, пас имон ва амали неку лузуман муҷибу сабаби раҳои аз он аст.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар бораи баъзе аз сифатҳои Паёмбари Акрам Муҳаммад (Дуову дуруд ба ӯ бод) суҳбат мекунад, ва алалхусус дар бораи сифатҳое, ки мушрикини Қурайш пеш аз биъсати Паёмбар Ӯро бо он сифатҳо мешинохтанд. (Мисли: Муҳаммади Содиқ, Муҳаммади Амин ва дигар сифатҳое, ки барои мусулмонон намуна мебошанд.)