Acts of Worship

Амалҳои шоистае, ки аз анҷом додани онҳо аз ҳама бештар Худованд хушнуд мегардад, амалҳое мебошанд, ки дар даҳ рузи аввали моҳи Зулҳиҷҷа иҷро мегарданд, ва ин даҳ руз дар назди Худованд бисёр пурфазилат мебошанд.

Ҳукми касоне ки дар рамазон рӯзаро намегиранд, шартҳои рӯза, муфсидоти рӯза ва баъзе фоидаҳои он, мавзуъҳое ҳастанд, ки ин мақола дар бар гирифтааст.

Рӯза гирифтани моҳи мубораки рамазон яке аз аркони ислом аст, ки Худованд барои бандагонаш фарз гардонидааст ва ҳар ки фарз будани онро инкор кунад кофир мешавад, зеро ӯ Худо ва Расул ва оммаи мусалмононро такзиб намудааст.

Баъзе роҳнамоиҳои ва насиҳатҳои муҳиме, ки барои рӯзадорон зарур аст, дар ин мақола пешкаши хонандагон гардида аст. Китоби: Хулосату ал-Калом фи аҳком ас-Сиём

Дар дини мубини ислом чанд навъе аз рӯза ҳаст: Рӯзаи фарзӣ Рӯзаи воҷиб Рӯзаҳои нафли Рӯзаҳои макруҳ Рӯзаҳои ҳаром.

Ман баъди шукргузории худованд чанд васиятеро барои касоне ки аз он макони муқаддас ва тоҳир баргаштаанд пешкаш мекунам ва умедворам мавриди қабул ва истифодаи ҳамагон гардад.

Чуноне ки мебинед мавсими ҳаҷ ҳам ба поён расид, ва моҳҳои ҳаҷ ҳам бо ҳамаи он хайру баракоташ гузаштанд, ҳамаи он рӯзҳо гузаштанд, баъзе мусулмонон ҳаҷ карданд, баъзашон ҳаҷи фарзӣ намуданд ва баъзеашон ҳаҷи нафлӣ, ва ҳаряки аз онҳое ки Худованд ҳаҷашонро қабул кард, аз гуноҳ чуноне пок ба хонаҳояшон баргаштанд ки гуё нав аз модар тавалуд ёфтаанд, пас чи хушо бар ҳоли комёбшудагон, чиқадар хушбахт ҳастанд, онҳое ки Худованд ҳаҷҳояшонро пазируфтааст, чуноне ки Ӯ мефармояд:,

Ҳаҷ рукне аз аркони Ислом ва ибодате аз ибодатҳои бузурге аст,ки дилҳо ба у муштоқанд ва нафсҳо ба зиёрати ин макони тоҳиру муқаддас барои таҳқиқи сухани худованд... Ҳамасола аз шарқу ғарб, ҷанубу шимол мардум гуруҳ гуруҳ ба ин макони муқаддасу пок меоянд, бо орзуи ин ки мисли аз нав аз шиками модар таваллуд шудаанд(пок аз гуноҳ) ба ватанҳои худ баргарданд.

Моҳҳои ҳаром кадомҳоянд ва моҳи зулҳиҷҷа дорои кадом фазилатҳо аст, як маҷмуъа аз ҳадисҳои саҳеҳ дар фазоили ин моҳи муборак, бо ҳамроҳии маҷмуъаи дигаре аз ҳадисҳо , ки дар бораи ин моҳ ворид шудааст вале ҳадисҳои заиф мебошанд.

Касоне, ки рӯзаи моҳи Рамазонро бо имон ва қасди савоб бигиранд тамоми гуноҳони гузаштаи онҳо афв мешавад.

Аз Абӯҳурайра (р.з) ривоят аст, ки Расули акрам (с) (фазилат ва қадру манзалати рӯзаро баён карда), фармуданд: «Савоби ҳар амали одамӣ аз даҳ баробар то ҳафтсад баробар афзуда мешавад».

Мавзуъҳои ин мақола иборатанд аз: Маънои руза. Вақти руза. Моҳи рамазон бар ки фарз аст? Шартҳои фарзи руза чаҳорто мебошанд. Шартҳои қабули руза. Суннатҳои руза шашто мебошанд. Амалҳое ки рузаро ботил месозад. Рузаҳои мустаҳаб. Рузҳое ки руза доштанашон ҳаром аст. Хусусиятҳои моҳи рамазон. Насиҳатҳо. Закоти фитр.

Ҷуз ин нест, ки садақот ба фақирон ихтисос дорад. Фақир касест, ки чизе надорад. Зиёд ибни Ҳарс (р) мегӯяд: «Марде назди Расули Худо (с) омаду гуфт: Аз амволи закот ба ман бидиҳед! Расули Худо (с) фармуданд: Бидон, ки Худои азза ва ҷалла ба ҳукми Паёмбар ё каси дигаре дар боби садақот (амволи закот) розӣ нашуда, балки худаш дар бораи он файсала намуда ва онро ба ҳашт қисмат тақсим карда, пас агар ту ҳам аз он гурӯҳ ҳастӣ, инак ба ту низ аз он медиҳам.».

Оёте аз Қуръони карим, баёнкунандаи фарзияти рӯза ва баъзе аз аҳкоми рӯза.

Чаҳор ҳазор сол қабл, шахсе дар сарзамини Ироқ, по ба арсаи вуҷуд ниҳод, ки барои абад дар тарихи башараят асари доимӣ аз худ ба ҷо гузошт. Дар замоне, ки вай чашм ба дунё гушуд, ҳама ҷоро ширк ва бутпарастӣ дар бар гирифта буд.

Аз фазлу раҳмати Худованд ин аст, ки дар тӯли сол барои бандагони солеҳи худ мавсимҳоеро қарор медиҳад, ки дар он ба аъмоли солеҳ бипардозанд. Аз ҷумлаи он мавсимҳо даҳаи моҳи Зулҳиҷҷа аст. Дар фазилат ва бузургии ин даҳаи муборак далелҳои бисёре аз Қуръону суннат ворид шудааст.

1) Хоҳари азиз! Бисёр кушиш кун то, ки дар ҳаҷу умра ва соири ибодатҳо холис барои Худо боши. 2) Аҳкоми Ҳаҷро мувофиқи суннати Паёмбар (Дуову дуруд бар У бод) таълим бигир, чуноне ки паёмбар (Дуову дуруд бар У бод) мефармояд: "Маносики (амалҳои) Ҳаҷро аз кардаҳои ман таълим бигиред".

Ин рузҳо ҳамон рузҳое ҳастанд ки Худованд дар китобаш ба онҳо қасам ёд кард: "Савганд ба сапедаи субҳ (1) Ва савганд ба шабҳои даҳгона (даҳ шаби Зулҳиҷҷа). Инҳо ҳамон рузҳои маълуме ҳастанд ки Худованд зикрашро дар ин рузҳо машруъ намдудааст: "Ва номи Худоро дар рӯзҳое муъайян ёд кунанд".

Дар ин мақола баъзе аз корҳое, ки дар муздалифа бояд анҷом дода шавад баён шуда, ва инчунин аз баъзе хатоҳое, ки ҳоҷиён дар муздалифа гирифтори он мешаванд барои огоҳ кардан дар ин мақола зикр кардем.

Ин мақола иборат мебошад аз баъзе хатоҳоеки ҳоҷиёни хонаи Худо дар ҳангоми тавоф кардан дар гирди хонаи Худо, ва инчунин ҳангоми саъӣ кардаи миёни сафо ва марва гирифтори он мешаванд, ва барои огоҳ намудани ҳоҷиёни хонаи Худо хостем ин хатоҳоро зикр кунем то инки ҳоҷиёни хонаи Худо аз ин хатоҳо ҳазар кунанд. Ва ин хатоҳо иборат мебошанд аз.