Issues That Muslims Need to Know

Шайх Муҳаммад Солиҳи Пурдил дар ин навор дар бораи навъи дуюми тавасул суҳбат мекунад, ки он Тавасул ба амалҳои неки худи инсон мебошад, ва дар ин боб як ҳадиси машҳуре аст аз Паёмбари ислом, ки онро пешкаши бинандагон мекунад.

Тавассул бар ду навъ аст: Тавассули шаръи (дуруст) ва тавассули ғайри шаръи (нодуруст ва ҳаром), ва тавассули шаръи се навъ мебошад: 1-Тавассул ба номҳо ва сифатҳои Худованд. 2-Тавассул ба амалҳои неки инсон. 3-Тавассул ба дуои солиҳон дар ҳаёташон.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар мавзӯъи таваккал ба Худо кардан дар ҳамаи ҳолатҳои ҳаёт, ва ин ки таваккал ба ғайри Худо кардан ҷоиз нест, суханрони кардааст.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи имтиҳони Худованд намозхононеро, ки холисона барои Худо намоз мехонданду риё намекарданд, ва он намозхононе, ки барои мардум ва ё шуҳрату риё мехонданд, баён мекунад.

Китобчаи хурд ва мухтасар дар мавзӯъи намоз, баёнкунандаи ракаъатҳои намозҳои панҷгона, вақтҳои намоз, ва воҷиботу суннатҳои он ва чигунагии баҷой овардани намозро ба таври осону возеҳ шарҳ медиҳад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор, барои рафъ ва дур кардани балоҳо ва мусибатҳо ҳалҳое пешниҳод мекунад, ва аз ҷумлаи он ҳалҳо намоз аст, вақто ки қаҳти мешавад ба намози истисқо ру биоваред, ва ҳангоме ки хусуфу кусуф мешавад ру ба намоз оред, ва ин васияти Паёмбари ислом аст.

Тафсири баъзе аз оятҳои сураи Тур, ки дар дифоъ аз паёбари худо (с) дар муқобили мушрикону кофирон нозил шудааст.

Неъмати ширинии имон ва лаззати тоъату ибодатро ҳар кас эҳсос карда наметавонад, ин лаззат атои худо аст, ки дар рагу хуни мусалмон эҷод мегардад ва дилро рушану нафси башариро аз сару садоҳои зиндагӣ орому осуда мегардонад.

Шайх Муҳаммад Солиҳи Пурдил дар ин навор дар мавзуъи васфи ҷаннат суҳбат мекунад, ва ҳадисеро аз Паёмбари Худо барои истидлол ва исботи гуфтаҳои худ ёдовар мешавад.

Дар ин навор Шайх Муҳаммад Солиҳи Пурдил дар мавзӯъи хурофотҳое, ки аз мардум сар мезанад, ва сабаби пайрави накардан аз равиши Паёмбари ислом мегардад, ва ин чунин дар мавзӯъи ширк ва талаби ҳоҷат аз ғайри Худо кардан, суханрони кардааст.

Ҳадиси васфи ҷаннат чигунае ки аз Абуҳурайра (р.з) ривоят аст, ки Паёмбари Худо (с) аз Худованд ривоят мекунад, ки Худованд мегуяд: Барои бандагони солеҳам чизҳое тайёр кардаам, ки на чашме дидааст ва на гуше шунидааст ва на дар дили касе гузаштааст...!

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор ҳадисе аз ҳадисҳои Паёмбари акрамро шарҳ медиҳад, ва он ҳамон ҳадисе аст ки 7 гуруҳе дар зери сояи арши Худованд ҳифозат мешаванд дар рӯзе (рӯзи қиёмат) ки ягон сояе вуҷуд надорад магар сояи арши Худованд.

Дуъо неъмати бузурге ҳаст ки Худованд онро барои мо арзони доштааст, ва аз мо хостааст ки уро анҷом бидиҳем ва ваъда додааст ки онро аз мо бипазирад. Дуъо ҷойгоҳи баланде дар дин дорад, ҳеҷ неъмате нест, ки магар бо сабаби дуъо наомада бошад, ва ҳеҷ балое нест ки бо сабаби дуъо дур нашуда бошад, чунки дуъо далолат бар ягонапарасти ва ягона шинохтани Худованд мекунад.

Ислом барои падару модар ҳуқуқҳои зиёде додааст, ва фарзандонро амр намудааст ки он ҳуқуқҳоро ба ҷой биёранд ва нисбати падару модар некӯкор бошанд.

Худованд Паёмбарашро дар миёни гуруҳе аз халқи худ, яъне Асҳоб баргузида аст, ки ӯро бар ҷон ва моли худ бартарӣ доданд ва дар ҳар ҳол худро фидои эшон намуданд, чунон чӣ Худованд дар Қуръони Карим васфашон менамояд ва мефармояд:

Ҳукми фолбинӣ ва ситора шиносӣ, ва ин корҳо дар дини мубини Ислом ноҷоиз аст, ва инҳо аз ҷумлаи ширк овардан ба Худо ҳисоб мешавад.

Рисолаи мухтасар ва муфид дар мавзӯъи муҳим , ки барои ҳар як мусалмон донистанаш зарур аст, Шинохтани Худованд, дини Ислом ва шартҳои Ло Илоҳа илла Аллоҳ, навоқизи Ислом, ва анвоъи тавҳид, ва дигар мавзуъҳои муҳим барои ҳар як мусалмон.

Оё медонед падару модар киро мегуянд? Падару модар яъне сабаби пайдоиши инсон, барои ин ду шахс, бо баландтарин мартабаи эҳсону неки бояд рафтор кард. Некиву эҳсон бо падар, ба хотири он ки у ба сабаби фарзандаш тамоми машақатҳоро аз сар гузаронид то ки уро ба воя расонд, ва некиву эҳсон ба модар, ба хотир он ки у фарзандашро бо машақати зиёд ба дунё оварда ва тамоми раҳмату шафқаташро ба у бахшидааст.

Бародару хоҳари азизам! ҳар яки мо дучори хатоҳо мешавем, ва ҳар яки мо эҳтиёҷи зиёде ба бахшишу мағфирати гуноҳоне дорем ки шабу руз аз дастамон сар мезанад, ва аз раҳмати Худованд бар мо ин аст, ки бароямон роҳҳо ва сабабҳои зиёде муҳаё сохтааст ки метавонем барои талаби бахшишу мағфират аз онҳо истифода барем.

Ин намунаҳои хешовандӣ гуёи муҳаббати ногусастанӣ ва хешовандии бисёр мустаҳкам миёни аҳли байт ва саҳобаи Паёмбар (с) аст. Ин китоб бо далелҳои равшан ва мустаҳкам мавзуи муҳаббати мавҷуд миёни онҳоро исбот мекунад ҳамон гуна ки Худованд дар васфи онҳо гуфтааст: "Нисбат ба якдигар меҳрубон ва дилсӯзанд".