Salih b. Fevzan el-Fevzan - Tüm materyaller

İnsanlar, fıtratları ve kâinatı tefekkürlerinin gereği olarak Rubûbiyet tevhîdini kabul etmeleri ve yalnızca bu tevhîdi kabul etmenin Allah Teâlâ’ya îmân için yeterli olmayınca ve bu tevhîd, sahibini cehennem azabından kurtaramayacak olunca, elçilerin dâvetleri, özellikle de elçilerin sonuncusu Peygamberimiz Muhammed’in dâveti, Ulûhiyet tevhîdi üzerinde yoğunlaşmıştır. -Allah’ın en fazîletli salât ve selâmı, O’nun ve diğer elçilerin üzerine olsun-. Muhammed -sallallahu aleyhi ve sellem- insanlardan, Allah Teâlâ’ya ibâdet etmeyi ve O’ndan başkasına ibâdet etmemeyi içeren "Lâ ilâhe illallah sözünü" demelerini istiyordu. Müşrik araplar ise ondan kaçıyorlar ve şöyle diyorlardı: "O (Muhammed), (o kadar çok) ilâhları nasıl oldu da tek bir ilâh yaptı? Doğrusu, (haber verdiği ve insanları ona dâvet ettiği) bu, ne tuhaf bir şeydir."

Şâirin: Kötülüğü; kötülük için değil, fakat ondan korunmak için bildim. Kötülüğü iyilikten bilemeyen (ayırt edemeyen) kimse ona düşer." Dediği gibi, müslümanın hakkı bildikten sonra ondan uzak durabilmesi için bâtılı da bilmesi gerekir. Nitekim Huzeyfe b.el-Yemân -Allah ondan râzı olsun- şöyle derdi: (( كَانَ النَّاسُ يَسْأَلُونَ رَسُولَ اللهِ  عَنِ الْخَيْرِ، وَكُنْتُ أَسْأَلُهُ عَنِ الشَّرِّ مَخَافَةَ أَنْ يُدْرِكَنِي.)) "İnsanlar, Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-’e iyilik hakkında sorarlardı.Ben ise, (insanlar arasında vukû bulabilecek fitnelerin) bana ulaşmasından endişe ettiğim için O’na şer hakkında sorardım."

Biliniz ki -Allah beni ve sizi hayırlı amellerde muvaffak kılsın-, anlamını, üzerine bina olunan şeyleri, sonra büyük ve küçük şirk gibi, ona aykırı olan, onu bozan ve geçersiz kılan veya onun kemâlini noksanlaştıran şeyleri bilmesi için, her müslümanın İslâm akîdesini öğrenmesi gerekir.

Müslümanın, Allah Teâlâ’nın kendisine İslâm akîdesini öğrenmeyi ve bu akîdeye sımsıkı sarılmayı lutfetmesinden sonra küfür ve şirk karanlığından İslâm nûruna çıkarması için insanları bu akîdeye dâvet etmesi gerekir.Nitekim Allah Teâlâ bu konuda şöyle buyurmuştur:"O halde her kim, tâğûtu inkâr eder ve Allah’a îmân ederse, kopmayan sağlam kulpa sarılmıştır. Allah, (kullarının dediklerini) hakkıyla işitir, (onların yaptıklarını ve niyetlerini) iyi bilir.Allah, (yardımı, tevfiki ve korumasıyla) mü’minlerin dostudur.Onları (küfür) karanlıklarından (îmân) nûruna çıkarır.İnkâr edenlere gelince, onların dostları da tâğûttur, onları (îmân) nûrundan (küfür) karanlıklarına götürür.İşte bunlar, cehennemlik olanlardır. Onlar orada (ebedî) olarak kalıcıdırlar."

Allah Teâlâ’nın, elçilerini gönderdiği, kitaplarını indirdiği, cinler ve insanlar olmak üzere bütün yarattıklarına farz kıldığı şey, İslâm akîdesidir.Nitekim Allah Teâlâ bu konuda şöyle buyurmuştur: "Ben, cinleri ve insanları ancak bana ibâdet etsinler diye yarattım. Ben, onlardan ne bana bir rızık vermelerini, ne de beni doyurmalarını istiyorum. Şüphesiz ki (kullarına) rızık veren, güç ve kuvvet sahibi ancak Allah’tır."

Kitap hakkında kısa bilgi: Şüphesiz İslâm akidesi, öğrenilip öğretilmesi ve kendisiyle amel edilmesi gereken en temel ilimdir. İşlenilen ameller, Allah katında onunla makbul olur ve bu amellerin onu işleyenlere faydası ancak onunla hâsıl olur. Özellikle inkârcılık, tasavvuf, ruhbanlık, kabirlerde yatan ölülere yalvarıp yakarmak ve Nebi -sallallahu aleyhi ve sellem-’in sünnetine aykırı her türlü bid’atların çoğalıp yayıldığı bir zamanda yaşamaktayız. Müslüman, buna karşı Kur’an, sünnet ve ilk müslümanların sahip olduğu doğru akîde silahı ile silahlanmazsa, bu akımlar onun için çok tehlikeli olur. Zirâ bu sapık akımların onu sürüklemesi kaçınılmazdır.Bu sebeple müslümanların doğru inancı çocuklarına asıl kaynaklarından öğretmeleri zorunlu bir hâl almıştır. Bu sebeple Tevhîd ile ilgili bu kitabın yazarı, kitabın kolayca anlaşılmasına, kısa ve öz olmasına özen göstermiştir. Kitabı yazarken de birçok tanınmış âlimin, özellikle Şeyhulislâm İbn-i Teymiyye, onun öğrencisi İbn-i Kayyim ve Muhammed b. Süleyman Temîmî ile onun mübârek dâvetinin öğrencileri olan âlimlerin kaleme aldıkları kitaplardan alıntı yapmıştır.

Miladi takvimi kullanmak, kâfirlere dostluk beslemek sayılır mı?

Mevlid-i Nebevî yıldönümünü kutlamanın hükmünü açıklayan bir makaledir. Bu makale Mevlid-i Nebevî yıldönümünü kutlamanın, birçok yönden yasak olduğunu ve reddedildiğini açıklamış, ayrıca bu bid’atı kutlayanların bazı şüphe ve gerekçelerine cevaplar verilmiştir.

Kitapçık hakkında kısa bilgi: Bu inancı dîn olarak kabul eden her müslümanın, bu dînin mensuplarına dostluk beslemesi ve düşmanlarına da düşmanlık etmesi, İslâm inancının esaslarındandır. Bu sebeple her müslüman, tevhîd ve ihlâs ehlini sevip onlara dostluk besler, şirk ehline de buğzedip onlara düşmanlık eder. Tevhîd ve ihlâs ehlini sevip onlara dostluk beslemek, müşriklere buğzedip onlara düşmanlık etmek, İbrahim -aleyhisselâm- ve onunla beraber olan, kendilerini örnek almakla emrolunduğumuz îmân edenlerin dînidir. Bu kitapçıkta kâfirleri sevmenin ve onlara dostluk beslemenin bazı belirtileri ile mü’minleri sevmenin ve onlara dostluk beslemenin bazı belirtilerinin, daha sonra da velâ ve berâ konusunda insanların kısımlarının açıklaması bulunmaktadır.

Örneğin Suudi Arabistan gibi, İslâm ülkelerinden birisinde Ramazan ayının girdiği sâbit olduğu ve diğer ülkelerde ise, Ramazan ayının girdiği ilan edilmediği zaman hüküm nedir? Suudi Arabistan halkı ile birlikte mi oruç tutacağız? İki ülkede durum farklı olduğu zaman ne yapılması gerekir?

Örneğin Ramazan ayı Suudi Arabistan’da Cumartesi günü, Cezayir’de pazar günü başlıyorsa, Cezayir’de yaşayan bir kimse, Suudi Arabistan ile birlikte oruca başlarsa, bu câiz midir, değil midir? Bu kimse, kimlerle bayram etmelidir? Çünkü Suudi Arabistan ile birlikte bayram yapsa, yaşadığı ülkedeki insanlar o gün oruç tutmaktadırlar. O gün oruç tutsa, birlikte oruca başladığı ülkede (Suudi Arabistan’da) o gün bayramdır?

Değerli âlim Salih b. Fevzân el-Fevzân’ın cevapladığı sorunun metni şöyledir: "Kâfirleri sevmek ve onlara dostluk beslemekten kasıt nedir ve bunun şekillleri nelerdir?"

Bazı dâvetçilerin: Açlık çeken kimseler gibi, zorda kalmış müslümanlara mal yardımı yapıp onlara tasaddukta bulunmanın, Ramazan ayında umre yapmaktan daha fazîletlidir, dediklerini işittim. Siz değerli hocamızın bu konudaki görüşü nedir?

Kâfir ülkelerde miladi Nisan ayının ilk günü bazı insanlar arasında yaygın hâle gelmekte, bazı müslümanlar da bu konuda onları taklit etmekte ve bu günde yalanı câiz görmektedirler... Sayın hocam, siz bu inancı ve bu taklidi nasıl görüyorsunuz?

Değerli âlim Salih b. Fevzân el-Fevzân’ın cevapladığı sorunun metni şöyledir: \”Eczanelerde spreyden ibâret olan ağızla ilgili ağız spreyi bulunmaktadır.Ramazan’ın gündüzünde ağız kokusunu gidermek için bu spreyi kullnmak câiz midir?\”.

Değerli âlim Salih b. Fevzân el-Fevzân’ın cevapladığı sorunun metni şöyledir:"Bazı kimseler Ramazan’da sofralar hazırlayıp yemekler vermekte ve Ramazan ayını bunlar için bir vesile saymaktadırlar.Bazı kimseler de, kurbanlar keserek bunu sadaka olarak dağıtmakta ve daha başka ikramlarda bulunmaya özen göstermektedirler. Bunun hükmü nedir?".

Ey müslüman! Bilmelisin ki -Allah beni ve seni hayırlı amellerde muvaffak kılsın-, cehennem azabından kurtulacak fırka,Ehl-i sünnet vel-cemaatin akîdesi olan İslâm akîdesinin esasları şunlardır: Allah’a, meleklerine, kitaplarına, elçilerine, âhiret gününe, kaderin hayır ve şerrine îmân etmektir.Bu esaslara Kur’an ve sünnetten birçok nas delâlet etmiş, İslâm ümmeti de bu esaslar üzerinde oybirliğine varmıştır.Nitekim Allah Teâlâ bu konuda şöyle buyurmuştur:"Allah katında, (namazda iken Allah’ın emri olmadan) doğu veya batıya yönelmeniz iyilik değildir.İyiliğin her türlüsü o kimsenin yapmış olduğu iyiliktir ki, Allah’a, âhiret gününe, meleklere, kitaplara ve peygamberlere îmân eder."

Yazar, bu kitapta Muhammed Ebu Zehra’nın iddia ve yalanlarina cevap vermekle, İbn-i Teymiyye ve İbn-i Abdulvahhâb’ın ortaya yeni bir mezhep çıkarmadığını, ancak İslâm dâvetinin birer müceddidi olduklarını, onların, itikâtta ehl-i sünnet ve’l-cemaatın itikâdı ve furuâtta da Ahmed b. Hanbel’in mezhebi üzere bulunduklarını, hiçbir konuda bu iki mezhebin esasları dışına çıkmadıklarını ifade etmektedir.