Softening Hearts Reminders

Mutlu bir hayat kitabından özet başlıklar

Tevekkül, en kıymetli kalbî ibâdetlerden birisidir. Tevekkülün anlamı: Kalbin, Allah Teâlâ’ya dayanması ve şer’î sebeplere sarılarak işleri O’na havale etmektir. Allah Teâlâ, tevekkül edenleri övmüş ve onlara güzel bir mükâfat vadetmiştir.

Şüphesiz ki Allah’ın kullarına mükâfatlarını vermek ve onları lütfundan fazlalaştırmak için günler ve aylar süren hayır ve bereket mevsimlerini birbiri ardınca onlara bahşetmesi, Allah’ın kulları üzerindeki sayısız nimetlerin-den birisidir.Mübârek hac mevsimi biter bitmez, onu kıymetli ay olan Allah’ın Muharrem ayı takip etmiştir.

Şüphesiz ki kalp,bedenin efendisidir.Emirler kalpten alınır, eğer emir sâlih ise, salâhı emreder, yok eğer bozuk ise, fesâdı emreder.

Sahâbe -Allah onlardan râzı olsun-, îmânda büyük bir kemâle ve olgunluğa erişmelerine rağmen masum değillerdi. Nitekim onlardan birisi günah işlediğinde hemen tevbe edip Allah’a sığınır ve günahından temizlenmek için de kendisine had cezâsı uygulanmasını isterdi.

Tevbenin şartları vardır. Tevbe eden kimse bu şartları yerine getirip gerçekleştirirse, Allah’ın izniyle tevbesi kabul olunur.Bu sebeple insanın, ölümünü görmedikçe, öldüğü kesinleşmedikçe, canı boğazına dayanmadıkça veya güneş battığı yerden doğmadıkça veyahut da insanlar kıyâmetin koptuğundan emin olmadıkça, tevbe kabul edilir.

Tevbe, Allah Teâlâ’ya en sevimli gelen amellerden olup, dünya ve âhirette kurtuluşa ermenin sebebidir.Allah Teâlâ, mü’minlere tevbe etmelerini emretmiş, lütuf, hoşgörü ve rahmeti çok geniş olduğu için onları tevbe etmeye teşvik etmiştir.Allah Teâlâ, kendisinin ihtiyacı olmamasına rağmen kullarının kendisine tevbe etmelerinden hoşnut olur ve işlediği günahları ne kadar büyük olursa olsun, o günahlara tevbe ettikleri zaman onların tevbelerini kabul eder.

İbn-i Kayyim’in (el-Fevâid) adlı kitabından iktibas edilerek hazırlanan bir makale olup, kaybolan ve fayda vermeyen şu on şey beyan etmektedir:

Vakit, hayatın kendisidir. Her kim, vaktini boşa harcayarak kaybederse, hayatını kaybetmiştir demektir. Âhirette de boşa harcadığı bu vaktinden hesaba çekilecektir. Birçok insan, vakti konusunda aldanıp hüsrana uğramakta, vaktini, dünya ve âhirette kendisine hüsran olarak dönecek şeylerde harcamaktadır.