Islamic Culture

İslâm şeriatında bir kimsenin, belirli bir gün veya zamanda yalan söylemesinin ve söylemiş olduğu sözleri dilediği şekilde haber vermesinin câiz olduğuna dâir hiçbir şey gelmemiştir. İnsanlar arasında yaygın hâle gelen ve "1 Nisan Şakası" olarak adlandırılan ve güneş yılının dördüncü ayının ilk günü olan 1 Nisan’da dînî bir ölçüyle bağdaşmayan gelişigüzel yalan söylemenin câiz olduğunu iddiâ etmeleri, yalanın bir türüdür.

Safer ayı hakkındaki bu makale, şu noktaları içermektedir: - Câhiliye arapları tarafından bu ayda yapılan şeyler. - Câhiliye halkının, İslâm şeriatına aykırı olan hareketleri. - Bu ayda, İslâm’a mensup kimselerde bulunan bid’atlar ve bâtıl inançlar. - Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem-’in hayatında bu ayda meydana gelen savaşlar ve önemli olaylar. - Safer ayı hakkında gelen uydurma ve yalan hadisler.

Bu makale, Âşûrâ günü orucu ile Muharrem ayında çokça nâfile oruç tutmanın fazîletini, Muharrem’in dokuzuncu ve onuncu günü oruç tutmanın müstehap oluşunu ve bunun hikmetini açıklamaktadır.Daha sonra sadece Âşûrâ günü oruç tutmanın hükmünü, sonra üzerinde Ramazan ayından kaza borcu olan kimsenin Âşûrâ orucunu tutmasının hükmünü, ardından da bu günde yapılması müstehap olan amelleri ve bu günde işlenen birtakım bid’atları açıklamaktadır.

Bu makale, Âşûrâ gününün ve Muharrem ayında çokça nâfile oruç tutmanın fazîletini, Muharrem ayının dokuzuncu ve onuncu gününde oruç tutmanın müstehap olduğunu ve bunun hikmetini açıklamaktadır.

Bu makale, kurbanlık hayvanlarda aranan şartları şöyle açıklamaktadır: Birincisi: Kurbanlık hayvanların; deve, sığır ve koyun cinsinden olması gerekir. İkincisi: Kurbanlık hayvanların; dînen belirtilen yaşa ulaşmış olmaları gerekir. Üçüncüsü: Kurbanlık hayvanların kurban olarak kesilmesine engel olan şu dört kusurdan arınmış olmaları gerekir... Dördüncüsü: Kurbanlık hayvanın, kurban kesecek kimseye âit olması veya kurban kesecek kimsenin, kurbanlık hayvanı kesmede dînen kendisine izin verilen kimse olması veyahut da kurbanlık hayvanın sahibi tarafından kendisine izin verilmesi gerekir. Beşincisi: Kurbanlık hayvanlarda başkasının hakkı olmaması gerekir. Altıncısı: Kurbanı, dînen belirlenen vakitte kesmesi gerekir.

Hiç şüphe yok ki, sâlih kullarına yılın belirli günlerini çokça sâlih amel işlemeleri için tahsis etmesi ve kullarının da kendilerini Rablerine yaklaştıran amellerde birbirleriyle yarışmaları, Allah’ın kullarına olan lütuf ve ihsanındandır. Bahtiyar kimse, bu hayırlı mevsimleri değerlendirir, gelip-geçmesine izin vermez.İşte bu hayırlı mevsimlerden birisi de Zilhicce’nin ilk on günüdür.Zilhicce’nin ilk on gününün, dünya günlerinin en fazîletli günleri olduğuna Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem- şâhitlik etmiş ve bu günlerde salih amel işlemeye teşvik etmiştir. Allah Teâlâ bu günlerin üzerine yemîn etmiştir ki bu yemîn, fazîlet ve şeref olarak bu günlere yeter.Zirâ Yüce Allah, yüce olandan başkasının üzerine yemîn etmez.Bu ise, kulun bu günlerde gayret göstermesini, bol bol salih amel işlemesini, bu günleri en güzel bir şekilde karşılamasını ve onları değerlendirmesini gerektirir.Bu makale, Zilhicce’nin ilk on günü ile bu günlerdeki amellerin fazîletini ve müstehap olan amelleri açıklamaktadır.

Değerli âlim Abdulaziz b. Baz’ın -Allah ona rahmet etsin- cevapladığı sorunun metni şöyledir:" Receb ayının 27. gecesi olan İsrâ ve Mirac gecesini kutlamanın hükmü nedir?

Vakit, hayatın kendisidir. Her kim, vaktini boşa harcayarak kaybederse, hayatını kaybetmiştir demektir. Âhirette de boşa harcadığı bu vaktinden hesaba çekilecektir. Birçok insan, vakti konusunda aldanıp hüsrana uğramakta, vaktini, dünya ve âhirette kendisine hüsran olarak dönecek şeylerde harcamaktadır.

Peygamberimiz -sallallahu aleyhi ve sellem- bu konuda şöyle buyurmuştur: "Her kim Ramazan orucunu tutar da sonra ona Şevval’den altı günü eklerse bütün sene oruç tutmuş gibi olur." (Müslim, Sıyâm, 39 (1164)

Halk arasında Receb, Şa’ban ve Ramazan ve bu aylar içinde bulunan önemli gün ve gecelerle ilgili birçok hadis dolaşmaktadır. Bunlardan bazıları sahih, bazıları zayıf ve maalesef birçoğu ise uydurmadır.Hurafelerin halk nezdindeki itibarı ve oldukça yaygın oluşu göz önünde bulundurulduğunda, bu gibi konularda uydurma hadislerin sahihmiş gibi bilindiği görülmektedir.

Benzerler arası ihtilaflar da tarafların her ikisi de şüphesiz haklıdır. Fakat karşısındakine edep, kurallarını aşarak saldıran taraf kınanmıştır. Kur’an-ı Kerim böyle bir durumda her hangi bir taraftan saldın gelmediği takdirde her iki tarafı da övmüştür.Nitekim Allah -azze ve celle- şöyle buyuruyor:“Hurma ağaçlarından herhangi bir şeyi kesmeniz, yahud ağaçları kökleri üzerinde bırakmanız hep Allah’ın izni ile ve O’nun yoldan çıkanları cezalandırması içindir.” (Haşr: 5)