Китобҳо

ШАРҲИ МАТНИ ДАРСҲОЙ МУҲИМ БАРОИ УМУМИ УММАТ: КИТОБ БО ЗАБОНИ ТОҶИКӢ НАВИСАНДААШ ДОКТОР ҲАЙСАМ САРҲОН, ВА ОН ШАРҲИ МАТНИ ДАРСҲОЙ МУҲИМ БАРОЙ УМУМИ УММАТ, МУЪАЛИФАШ ИМОМ ИБНИ БОЗ РАҲИМАҲУЛЛОҲ, ДАР ИН МАТН ҶАЪМОВАРИ КАРДААСТ ҶУМЛАЕ АЗ ИЛМҲОЙ ШАРЪИ МУТАЪЛИҚ БА ҲУКМҲОЙ ФИҚҲИ, АҚИДАВИ, ВА РАВИШ. ЛОЗИМ АСТ БОЛОЙ УМУМӢ УММАТ ДОНИСТАНАШ. МУЪАЛИФ ИН РО ДАР ЯК ШАКЛИ ЗЕБО ТАҚСИМБАНДИ КАРДА, ВА ДАР ОН МАҚСАДҲОЙ УМУМӢ ВА МАЪНОЙ УМУМИ РО ЗИКР НАМУДА ВА БАЪДИ ҲАР ТАҚСИМБАНДИ ОЗМОИШИҲО, ҲАМАЙ ИН НА БА ШАКЛИ МУХТАСАРЕ КИ КАМБУДИ ДОШТА БОШАД ВА НА ТУЛОНИЕ КИ ХАСТА КУНАНДА БОШАД.

САВОЛҲОИ СЕГОНАИ ҚАБР ВА ЧАҲОР ҚОИДА ВА НАВОҚИЗИ ИСЛОМ: ИН КИТОБ БО ЗАБОНИ ТОҶИКӢ, МУЪАЛИФАШ ДОКТОР ҲАЙСАМ САРҲОН ВА ДОРОЙ: 1-САВОЛҲОИ СЕГОНАИ ҚАБР: ИН НАВИШТАҶОТ ХЕЛО ҚИММАТБАҲО ДОРОЙ АСЛҲОЕ КИ ВОҶИБ АСТ ДОНИСТАНАШ БАР ИНСОН ВА АЗ ИНҲО ДАР ҚАБР ПУРСОН МЕШАВАД, ВА НАМУДҲОИ ИБОДАТҲОЕ КИ АЛЛОҲ БА ОН АМР КАРДА АСТ ВА МАРТАБАҲОЙ ДИН. 2-ҚОЙДАҲОЙ ЧАҲОРГОНА: НАВИШТАҶОТИ КӮТОҲ ДАР БАЁНИ ҚОЙДАҲОЙ ТАВҲИД ВА ШИНОХТАНИ ОН, ВА БАЪЗЕ ШУБҲАҲОЕ КИ МУШРИКОН БА ОН ЧАНГ МЕЗАНАНД ВА РАД КАРДАН БА ОН. 3-НАВОҚИЗИ ИСЛОМ: МАТНИ КӮТОҲ КИ ДАР ОН БАЪЗЕ АЗ БУЗУРГТАРИН МАСАЛАҲОЕ КИ ХАТАРИ ЗИЁДЕ ДАР ДИНИ МУСАЛМОН ДОРАД, ВА ИН БО ДОРОЙ ДОШТАНИ ХАТАРИ БУЗУРГАШ ЗИЁДИ МАРДУМ ДАР ИН МУРТАКИБ МЕШАВАНД, ТО ИНКИ МУСАЛМОН АЗ ИН БОЛОЙ ХУД БИТАРСАД ВА АЗ ОН ДУРИ ҶӮЯД. МУЪАЛИФ ИН РО БА ШАКЛИ ЗЕБО ВА ТАҚСИМБАНДИ КАРДАГИ АСТ ВА ДАР ИН МАСАЛАҲОИ УМУМИ ВА МАЪНЕҲОЙ УМУМИ РО ЗИКР НАМУДААСТ ВА БАЪДИ ҲАР ЯК МАТН ПУРСИШҲО ВА ОМӮЗИШҲО ГУЗОШТААСТ, ҲАМАЙ ИН НА БА ШАКЛИ МУХТАСАРЕ КИ КАМБУДИ ДОШТА ВА НА ТУЛОНИЕ КИ ХАСТА КУНАНДА БОШАД.

Дар ин китобча хонанда чанде аз амалҳои ҳаромро мехонад, ки бо далилҳои Қуръон ва суннат ҳаром гардонида шудаанд, вале бо вуҷуди ҳаром будани анҷом додани ин амалҳо бисёри аз мардум нисбати он бепарвои намуда онҳоро анҷом медиҳанд.

Муаллиф дар рисолаи худ барои расидан ба ҳадафи олӣ ва саодату хушбахти, ки ҳар инсон дар талоши расидан ба он аст, васоил ва роҳҳои муҳимро зикр мекунад, ки сабаби расидан ба зиндагии саодатманд мебошанд.

Паноҳгоҳи мусалмон: Нависандаи ин китоб шайх Саъид ибни Алӣ ибни Ваҳаф ал-Қаҳтонӣ –Худованд дар ҳифзи худаш нигоҳаш дорад- мебошад, яке аз беҳтарин китобҳои зикрҳои рӯзу шаб дар ҳаёти мусалмон ба ҳисоб меравад, ва бо фазли Худованд ин китоб ба бисёре аз забонҳо тарҷума шудааст, ва кушиш кардем ки ҳамаи ин тарҷумаҳоро дар як саҳифа ҷамъ биоварем, ва зери назорат ва роҳбарии муаллиф забонҳои боқимондаро тарҷума кунем.

Илми ҳадис ё суннат илмест, ки ба воситаи он гуфтаҳо, кардаҳо ва аҳволу кирдори Пайғамбар (с) шинохта мешавад. Олимони ҳадис суннатро ингуна таъриф гузоштанд: Маҷмуъаи гуфтор, кирдор, таъйид ва васфи чигунагии хилқат ва ахлоқи собитшуда аз пайғамбари худоро, хоҳ пеш аз пайғамбариаш бошад ва ё баъди пайғамбариаш, суннат гуфта мешавад. Олимони Ислом дар замони гузашта ва ҳозира иттифоқ кардаанд, ки асл ва асоси муътабар дар исботи аҳкоми шариъат ва ҳалолу ҳаром дар дараҷаи аввал Қуръони карим китоби Худованд аст. Баъд аз Қуръон суннати Расули Худо (с) аст, ки аз ҳавову ҳавас гап намезанад, балки ваҳйи аст, ки Худованд бар Ӯ (с) нозил фармуда аст. Баъд аз Қуръон ва суннат (яъне асл ва масдари севум) Иҷмоъи олимони уммати исломӣ аст.

Сипас аз олимон касоне буданд, ки чил (ҳадис)-ро дар усули дин, баъзеи онҳо дар фурўъ, баъзеи онҳо дар ҷиҳод, баъзеи онҳо дар зўҳд (парҳезгорӣ), баъзеи онҳо дар адаб ва баъзеи дигар дар хутба гуфтан ҷамъ кардаанд ва ҳамаи онҳо ниятҳои некў доштанд; Худо аз қосидони ин корҳо хушнуд бод. Ба дурустӣ, лозим донистам чил ҳадисеро ҷамъоварӣ намоям, ки муҳимтар аз ҳамаи онҳост, он чил ҳадисе аст, ки ҳамаи он мавзўъҳо (-и дар боло зикршударо) дар бар мегирад, ҳар яке аз он (ҳадис) пояи бузурге аз пояҳои дин аст, чунон ки олимон васф кардаанд, ки меҳвари ислом, ё нисфи ислом, ё сеяки ислом ва ё монанди он аст.

Ин рисола иборат аст аз: Имон овардан ба Аллоҳ Таоло ва ба фариштагон ва ба китобҳои У Таоло ва ба тамоми паёмбарон ва ба рузи қиёмат ва ба тақдири неки ва бади.

Ин рисола баёнгари баъзе аз маҳосини дини мубини Ислом мебошад.

Шайх Ибни Усаймин дар ин китобаш усулҳои имонро шарҳ медиҳад.

Чи тавре бар ҳар як мусалмон маълум аст дини мубини ислом аз панҷ рукн иборат аст, дар ин китоб панҷ аркони исломро шарҳ дода мешавад

Тарҷумаи Қуръони карим ва маъонии он (ба шакли PDF ) дар равиши тафсири муяссару осон ба забони тоҷикӣ, Ва ин тарҷума нусхабардоришуда аз нусхаи Қуръони карим, ки дар Муҷаммаъи Малик Фаҳд барои чопи Қуръони карим омода ва чоп шудааст, мебошад.

Роҳнамоии масоили ақидавӣ, ё 200 саволу ҷавоб дар баёни акидаи исломӣ. Шарҳи ақидаи аҳли суннат ва ҷамоат мебошад ва онро муаллиф бо тариқи савол ва ҷавоб тартиб додааст.

Яктопарастиро чигуна бифаҳмем? Дар ин рисолаи кутоҳ нависанда маънои ҳақиқии тавҳидро баён намуда, Ва бар олимоне ки тавассул ва ёри хостан аз мурдагонро ҷоиз дониста фатво медиҳанд, рад намудааст.

Тарҷумаи сураҳои Фотиҳа (Алҳамд), Бақара (гов) ва Оли Имрон бо забони тоҷикӣ.

Яктопарасти воқеъи ва ҳақиқи касе аст ки дар ҳама ҳолат таваккал ба худо карда ҳеҷгоҳ ба худованд ширк намеварзад.

Ин китоб баргузидаи асари маъруфи олими тавонои асри XII Абузакариё ибни Шарафи Наввавӣ «Риёзу-с-солиҳин» аст. Ин асар дар робита ба муҳимтарин мавзўъҳои ҳаёти башарият аз ҳукми Худованди бузург дар Қуръони маҷид ва суннати Паёмбари Худо (с) оёт ва аҳодисро бо тавзеҳ гирд овардааст ва дар олами ислом пас аз «Сиҳоҳ»-и шашгона мақоми хос ба худ касб кардааст. Асар барои доираи васеи аҳли илм, ҷавонон ва махсусан толибилмон тавсия мешавад.

Зиёрати масҷиди Паёмбар (саллоҳу алайҳи ва саллам) пеш аз ҳаҷ ё баъд аз ҳаҷ суннат аст. Зеро дар китоби "Саҳеҳ Бухори" ва "Саҳеҳ Муслим" аз Абу Ҳурайра разияллоҳу анҳу ривоят омадааст, ки гуфтанд: Паёмбар саллалоҳу алайҳи ва саллам фармуданд: " "صلاة في مسجدي هذا خير من ألف صلاة فيما سواه إلا المسجد الحرام" "Як намоз дар ҳамин масҷидам беҳтар аст аз ҳазор намоз дар масчидҳои дигар, ғайр аз масҷиди Ҳаром".

Ақидаи ҳар мусалмон: Китобчаест ки 54 саволу ҷавобро дар мавзуи ақида дар бар мегирад, нависанда ба ин саволҳо аз Қурону Ҳадис ҷавоб медиҳад, зеро ин ки ақидаи тавҳид ин саъодату хушбахтии инсон дар дунё ва охират аст.

Аркони Имон, рукни аввали имон, ва ягонагии Худованд, ва парастиши Худованди ягона ва маънои калимаи шаҳодат, ва навъҳои ширк, ва маънои ибодат, ва далелҳои воридшуда дар Қурону суннат дар бораи ягонагии Худованд, ва дигар гуфтаниҳо дар мавриди ягонагии Худованд, инҳо мавзуъҳое ҳастанд ки ин китобча дар бар гирифта аст.