Китобҳо

Маънои имон овардан ба улуҳияти Худованд: Имон овардан ба улуҳияти Худо Бояд ҳар инсон тасдиқи қатъӣ намояд ба ин ки танҳо Аллоҳ таъоло сазовори ибодат ва парастиши зоҳирӣ ва ботинӣ мебошад; монанди дуъо, хавфу тарс аз Худо, таваккал намудан, мадад хостан, намоз, закот ва рўза. Бино бар ин банда яқин менамояд, ба ин ки фақат Аллоҳ таъоло маъбуди барҳақ ва бе мисли монанд мебошад, чуноне ки Аллоҳи бузург фармуда: (وإلهكم إله واحد لا إله إلا هو الرحمن الرحيم) «Ва Худои шумо якест, нест худое ҷуз Худованди бахшанда ва меҳрубон.»(Бақара-163)

Ин китоб дарбаргирандаи фанни тавҳид буда, барои шогирдони мадориси ибтидои муқаррар шудааст. Дар он муҳимтарин мавзўъҳои тавҳид бо услуби кутоҳ ва равшан баён гардидааст. Китоби мазкур муҳимтарин масоили тавҳид ва яктопарастиро фаро гирифта, дорои фавоиди гаронбаҳои тарбияви ва ахлоқист.

Сеюмин мард дар ислом баъди Паёмбар -саллалоҳу алайҳи ва саллам- ва чароғе аз чароғҳои роҳи ҳидоят, бо ҳаётарин ва саховатмандтарин шахс, ва ҷавонмарди бо шараф ҳазрати Усмон писари Аффон -разияллоҳу анҳу-.

Дар ин китоб нависанда исбот мекунад ки ҳамаи китобҳои осмони даъват ба якто парасти мекунанд, ва дини ислом охирин динҳои осмонист.

Эй бародари азиз Аллоҳ таъоло туро мавриди лутфу ризвонаш қарор диҳад. Яқин бидон бар ҳар як мусалмон ва мусалмон зан лозим аст, ки се масъаларо ба яқин бидонад ва ба муқтазои онҳо амал кунад. Ва ин китобча ин се амалро барои шумо баён мекунад.

Шиносоии мучаз бо Ислом: Шиносоии мучаз бо дини мубини ислом, ва тамоми он чанбаҳои ҳаёт ки ин дин дар бар мегирад баён мекунад, ва ин чунин баёнгари рукнҳои шашгонаи дини мубини ислом.

МУХТАСАРИ МУФИД БАРОИ САРГУЗАШТИ МУСТАФО САЛАЛЛОҲУ АЛАЙҲИ ВА САЛЛАМ ВА АХЛОҚИ Ӯ, БО ЗАБОНИ ТОҶИКӢ, БА ҚАЛАМИ ДОКТОР ҲАЙСАМ САРҲОН, ДОРОЙ КАЛИМАҲОЙ КАМЕ БЕ ҲОҶАТМАНД НАМЕМОНАД ОН ШАХСЕ КИ ЯК ЗАРРАЕ ҲИММАТИ ШИНОХТАНИ ПАЙҒАМБАРАШ САЛАЛЛОҲУ АЛАЙҲИ ВА САЛЛАМ ВА САРГУЗАШТУ ХИДОЯТНОМАҲОЯШ ВА МУҲИМТАРИН ВАСФҲОЙ ҶИСМОНӢ ВА АХЛОҚИЯШ РО ДОШТА БОШАД, ВА ИНЧУНИН ШИНОХТАНИ ХЕШУ АҚРАБОЯШ ВА ЗАВҶАҲОЯШ. НАВИСАНДА ИН РО ДАР ЯК ШАКЛИ ЗЕБО ТАҚСИМБАНДИ КАРДА ВА БАЪДИ ҲАР ТАҚСИМБАНДИ САВОЛҲО ВА ОЗМОИШИҲО ГУЗОШТААСТ ҲАМАЙ ИН НА БА ШАКЛИ МУХТАСАРЕ КИ КАМБУДИ ДОШТА ВА НА ТУЛОНИЕ КИ ХАСТА КУНАНДА БОШАД.

ДӮСТӢ ВА ХЕШОВАНДӢ МИЁНИ АҲЛИ БАЙТ ВА САҲОБА : намунаҳои роҳнамо ва далолаткунанда бар алоқа ва иртиботи самимӣ миёни аҳли байт ва саҳоба

Китобчаи мухтасаре ки омилҳои устуворӣ ва пойдори дар динро ки барои ҳар як мусулмон матлабӣ асоси аст, муъаррифи ва баён мекунад.

Бидонед, ки ба ростӣ Ислом ҳамон Суннат ва Суннат ҳамон Ислом аст, яке аз ин ду бедигарияш қоим намешавад. Пас, аз ҷумлаи суннат лозим гирифтани ҷамоъат аст, пас касе аз ҷамоъат (яъне ҷамоъати мусалмонон) рӯй гардонаду ҷудо шавад, ба ростӣ ресмони Исломро аз гарданаш кашида аст ва гумроҳу гумроҳкунанда мебошад.

Дар таърих собиқа надорад, ки шогирдон ва ҷоннисорони расул ва паёмбаре пас аз имон ва пухта шудан дар кўраи озмоишот бо хонадони мўъмини ў ба ситезу душманӣ бипардозанд. Аммо мутаассифона бо таҳрифи таърих ва дурўғпардозиҳои афсонавӣ чунин вонамуд шуда, ки гўё паёмбари мо ҳазрати Муҳаммад (с) дар тафҳим ва иҷрои рисолати худ (наъузу биллоҳ) ноком буда ва дар тамоми муддати бисту се соли даврони тиллоии таърихи башар, ки эшон натавониста ҷуз чанд нафар, ки ададашон аз ангуштони як даст бештар нест, шогирдонеро парвариш диҳад, ки пас аз вай ҳадди ақал бо хонаводаи эшон робитаи самимӣ дошта бошанд. Бисёр аҷиб аст! Китобчаи хурде, ки инак дар даст доред, умедворем битавонад ин воқеиятро равшан кунад.

Маълумоти мухтасар дар бораи дӯзах: Дӯзах азобе аст аз ҷониби Худованд, ки душманони худро дар он азоб медиҳад ва зиндоне аст, ки муҷримонро дар он зиндони мекунад.

Асли ин силсила-дарсҳо аз китоби «Усули даъват», таълифи доктор АбдулКарим Зайдон аст, ва дарси севуми ин силсила дар бораи қисмати дувуми рукни аввали Ислом аст.

Муъаллифи китоб маҷмуъае аз мушкилиҳо ва таноқузоти мазҳаби шиъаи дувоздаҳимомаро ҷамъовари намуда, хитоб ба сӯи ҷавонону оқилони шиъа намудааст, то ин мушкилиҳо ва таноқузотро ҳал намоянд.

Ин рисола ҷавоби суолест, ки пурсида мешавад банда рӯзи ҳисоб (қиёмат), ҳаққи Худованд бар бандагонаш, ҳаққе, ки васият кардааст онро бар Нуҳ (а) ва паёмбароне, ки баъди ӯ омадаанд, Паёмбарие, ки бо омадани Муҳаммад (с) хотима ёфт.

Хулафои рошидин китоби мухтасаре аст, ки барои хонандагон гиромӣ зинагонии мухтасари халифаҳо:Абубукр, Умар, Усмон,Али – худованд аз онҳо розӣ бод- ро тақдим мекунад.

Аҳамияти намоз дар дини Ислом, кай фарз шуд ва соҳиби кадом фазоил аст, ҳукми касе ки намоз намехонад ё дар намоз хондан кутоҳи мекунад, ва дигар мавзӯъҳои муҳимме, ки ин китобча дар бар гирифта аст.

Ин рисола, ки даврони зиндагонии паёмбари ислом (с)-ро мухтасаран баён мекунад, махсусан барои ба покизагии ахлоқ, рафтори наку дар оила ва ҷамъият, ҳозир будан дар кумаки ҳоҷатмандон, тарғибу ташвиқ дар илмомузӣ даъват намудани ҷавонон дастури хубест.

Китобчаи хурд ва мухтасар дар мавзӯъи намоз, баёнкунандаи ракаъатҳои намозҳои панҷгона, вақтҳои намоз, ва воҷиботу суннатҳои он ва чигунагии баҷой овардани намозро ба таври осону возеҳ шарҳ медиҳад.

Худованд Паёмбарашро дар миёни гуруҳе аз халқи худ, яъне Асҳоб баргузида аст, ки ӯро бар ҷон ва моли худ бартарӣ доданд ва дар ҳар ҳол худро фидои эшон намуданд, чунон чӣ Худованд дар Қуръони Карим васфашон менамояд ва мефармояд: