Calling to Allah's Religion

Тавсифи таҳорат, таяммум ва ғусл: Лавҳаи мусаввар ба забони Тоҷикӣ , ки аз ҷониби Шайх доктор Ҳайсам Сарҳон омода шудааст, ки дар он мухтасари тавсифи таҳорат, таяммум ва ғусли Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам аст. бо расмҳой баёнгар.

Суннатҳои фитрӣ Хислатҳое ки Аллоҳ таъоло дар фитрати мардум ниҳодааст

Ин мақола гирифташуда аз китоби "Қиёмати суғро ва аломатҳои қиёмати кубро", ки муаллифаш Д. Умар Сулаймон Ашқар аст, мебошад, ва ин қисми китоб дар бораи Нишонаҳои Қиёмат, Аломатҳое ки ҳанӯз зоҳир нашудаанд, Фитнаи Даҷҷол ва он аз бузургтарин фитна дар таърихи башар аст, ва дигар аломатҳо мебошад.

Мақола дар бораи Бинои отифи ва нафсии кӯдак, мебошад, гирифташуда аз китоби "Тарбияи фарзандон"

Бояд бидонед, ки роҳи дуруст ва он роҳе ки шуморо ба мақсуд мерасонад, ҳамон роҳест (ва ҳамон чизест) ки Паёмбар оварда буд,

Ҳадисҳои мухтасар дар бораи амалҳое ки сабаби бахшоиши гуноҳон мебошанд.

Мақола дар бораи Салоҳ ва парҳезгории волидайн ва таъсири он дар тарбияи фарзанд, гирифташуда аз китоби "Тарбияи фарзандон"

Сабр, дар шариъат маънои нигоҳ доштани нафс дар анҷом додани коре ё дури ҷустан аз коре барои ба даст овардани ризогии Аллоҳ таъолоро дорад.

Сабр дар шариъат маънои нигоҳ доштани нафс дар анҷом додани коре ё дури ҷустан аз коре барои ба даст овардани ризогии Аллоҳ таъолоро дорад.

Асли ин силсила-дарсҳо аз китоби «Усули даъват», таълифи доктор АбдулКарим Зайдон аст, ва дарси чаҳоруми ин силсила дар бораи тазкия ва амалҳои солеҳ аст.

Оё маънои рӯза гирифтан ин тарки хурок, шароб ва шаҳавот аз баромадани офтоб то ғуруби офтоб аст? Агар маънои рӯза ин мебуд, рӯза гирифтан барои бандагони Худо хеле осон мебуд.

Ҷойгоҳи зан пеш аз ислом чигуна буд ва баъди омадани ислом чи арзишҳоро ба даст овард?

Мақолаи мухтасар дар бораи таҳорати қалб ва аҳамияти он, бо зикри оятҳо ва аҳодису ақволи олимон, ки алоқаманд бар ин мавзӯъ ҳастанд.

Шарҳи мухтасари ҳадиси Расули Худо (с): "Нисбати ҳамдигар ҳасад маварзед, ва ба забон ҳамдигарро созиш макунед, ва кинаи ҳамдигарро ба дил нагиред".

Ғолибан ҳар инсоне, ки ба ҷидол машғул гашт – аз баракати илму дониш маҳрум хоҳад монд, Зеро аксари онҳое, ки ҷидол мекунанд танҳо сухани хешро нусрат доданӣ (исбот карданӣ) мешаванд, ва аз ин сабаб аз баракати илм маҳрум хоҳанд шуд…

Соҳиби мақола як маҷмуъа қоидаҳо ва одоби муфид дар бораи ихтилоф ва баҳсу мунозира-ро зикр намудааст.Ва суханони худро бо зикри далелҳо аз Китобу Суннат ва гузаштагони солеҳи Ислом тақвият додааст.

Хаёл кун, ки аз умри ту ҳамаги як рӯз боқи монда бошад. Пас ту дар ин як рӯз чи кор хоҳи кард?

Агар дар моҳи рамазон аҳволи худро ислоҳ кардан хоҳем пас бояд аз муҳосаба ва ҳисобукитоби нафс шуруъ намоем.

Расули худо мефармояд: "Ҳар касе аз шумо кори зиштеро бибинад пас бояд онро ба дасташ тағйир диҳад..."

Шарҳи мухтасари ҳадиси Умар (р.з): Амалҳо ба ният вобастаги доранд.