Масъалаҳо дар боби имон

Дар баёни фазилати тавҳид ва ин, ки тавҳид ва яктопарастӣ сабаби бахшиши гуноҳон аст.

Гуноҳони бузург зиёданд вале аз ҳама бузургтараш чи аст? Кадом гуноҳ аст? Оё гуноҳон ҳам дар бади ва қабоҳат мартабаи бузургу хурд доранд? Бузургтарин гуноҳ ширк аст.

Расули Худо (с) фармуданд: Худованд мегӯяд: "Эй бандагони ман! Ман зулмро бар худ ҳаром сохтаам ва онро дар байни шумо низ ҳаром намудаам, пас шумо ҳамдигарро зулм накунед."

Касоне, ки имон овардаанд ва имони худро ба ширк намеолоянд, эминӣ аз эшон аст ва эшон ҳидоятёфтагонанд. (Анъом 82)

Мақола бо ихтисор дар бораи шоҳиди додани бардуруғ ва ҳукми шаръии он.

Аллоҳ ғафуру раҳим аст ва азобаш азоби дарднок аст.

Маъоси ва гуноҳон паёмадҳо ва осори зиёд ва гуногуне дорад, ки аз ҷумлаи он маҳрумият аз ризқу рӯзи мебошад.

Мақолаи мухтасар дар мавзӯъи ғайбат ва ҳаром буданаш бо далелҳои шаръӣ.

Он чизе ки мардум вақти гиряи кудакон мегуянд, хоҳ шӯхи бошад ё барои тарсонидани кудак, кудакро гуяд, ки туро чизе медиҳам ё ӯро аз чизе тарсонад, ҳаром ва дар дуруғгуи дохил аст.

Расули Худо (с) фармуданд: Аз бузургтарин гуноҳон ин аст, ки шахс падару модари худро лаънат кунад.

Ғайбат дар луғат пушти сари касе бадгӯӣ кардан ва айби ӯро гуфтан аст. Ва он аз ҷумлаи ахлоқи бад ба шумор меравад, оёт ва аҳодиси зиёде дар ҳаром мамнуъ буданаш ворид шудааст.

Бадии гуноҳ Гуноҳ ҳарчанд дар назари гунаҳкор хурд намоён шавад, ҳамон қадар дар назари Худованд бузург мегардад. Гуноҳро ночиз шуморидан аломат ва далиле аз далоили нифоқ аст.