Диданиҳо

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи суханон ва мадҳи Паёмбар (с) дар ҳаққи Ансорро баён мекунад, Паёмбари Худо дар маконҳо ва замонҳои гуногун аз Ансориҳо мадҳ ва бузургии онҳоро зикр кардааст.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи зулм ва золимон суҳбат карда баён мекунад, ки Худованд зулмро бар худаш ҳаром гардонидааст ва инчунин онро байни бандагонаш низ ҳаром қарор додааст.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи издивоҷ ва арӯсии исломи суҳбат карда баён мекунад, ки издивоҷ хеле баракатҳои зиёд ва бешуморе дорад, монанди баракат дар зиндагии зану шавҳар, ки ин издивоҷ онҳоро аз корҳои бад ва зино боз медорад ва Худованд онҳоро баракат медиҳад. Ва инчунин муҷтамаъро аз фаҳшо ва зино боз медорад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи чигуна ба даст овардани як зиндагии бобаракат суҳбат карда баён мекунад, ки ҳаёт ва зиндагӣ дар партави дини Ислом ва ҳаёти ҳалол ва покиза сабаби ҳосил шудани баракат мегардад. Ва барои исботи ин суханҳо чандто аз қиссаҳо ва достонҳое аз гузаштагони уммати исломӣ зикр мекунад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи он саҳобагоне, ки Паёмбари Худоро бо ҷону дил қабул карданд ва аз он Ҳазрат ҳимоят карданд ва онҳо аҳли Мадинаи Мунаввара буданд, ки бо номи Ансор дар байни мусалмонон машҳуранд, суҳбат мекунад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи шукр ва ситоиши Худованд суҳбат мекунад, мусалмонон бояд шукри Худоро баҷо биоваранд, зеро ки Худованд неъматҳои зиёд ва гуногуне барои онон ато намудааст.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи яке аз бадтарин одатҳои Ҷоҳилият (даврони пеш аз Ислом) суҳбат карда баён мекунад, ки мардуми араб вақто ки духтардор мешуданд онро зинда ба хок мекарданд. Чаро онҳо ба чунин кор даст мезаданд? Ва Исломи азиз бо шиддат роҳи ин корро гирифт.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи зарарҳо ва бадиҳои моҳвораҳо ва каналҳое, ки ба воситаи антенҳо намоиш дода мешавад суҳбат мекунад, ки яке аз зарарҳои он ин аст, ки метавонад инсонро ба куфр барад ва аз ислом берун кунад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи ислоҳ ва барпокардани як муҷтамаъи солим суҳбат карда, баён мекунад, ки агар муҷтамаъи солим бихоҳем бояд аз мункар наҳй кунем, ва алалхусус зидди мухаддирот, сигор ва арақ мубориза барем ва ин корро олимон ва донишмандон бо ҳам бояд иҷро намоянд.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи ғурур ва такаббури инсон дар муқобили Аллоҳ ва он неъматҳое, ки Худованд бар инсон додааст суханрони намуда баён мекунад, ки бо вуҷуди он ки Худованд барои инсонҳо неъматҳои бисёр ва фаровоне ато кардааст боз аз фармонҳои Ӯ рӯй гардонда ба корҳои гуноҳ ва маъсият даст мезананд.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи чаҳор чизе, ки нигоҳ кардан ба онҳо сабаби равшании чашм мегардад, суҳбат мекунад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор қиссаи фатҳи Маккаро ривоят карда баён мекунад, ки чигуна Паёмбари ғамхори башарият аз гуноҳи мушрикони Макка, ки муддати дароз бо ӯ душмани карданд ва ҷанг карданд, онҳоро мебахшад ва аз гуноҳашон гузашт мекунад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи арзиши инсон аз нигоҳи Паёмбар (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) суҳбат карда, баён мекунад, ки инсони босавод ва бо маърифат беҳтарин ва боарзиштарин маъдан мебошад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи дини мубини Ислом суханрони карда маҳосин ва хубиҳои ин дини бузурги осмониро баён мекунад, ки бахшиш ва раҳму шафқат аз ҷумлаи маҳосини ин дин мебошад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи таҳоҷум ва дуздии ақлҳо аз кишварҳои мусалмоннишин ба кишварҳои абарқудрат суханрони мекунад. Баён мекунад, ки душманони Ислом бо роҳи ҷанг ва зуровари натавонистанд мусалмононро шикаст диҳанд ба ҳамин хотир ру ба ҳуҷуми фарҳанги ва тағири фарҳангу одобу ахлоқи мусалмонон шуруъ кардаанд. Ин навор яке аз наворҳои нав ва хеле муфид мебошад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар атрофи Қуръон ва муъҷиза будани он суҳбат мекунад. Ва баён мекунад, ки Қуръон як китобе аст, ки ҳамавақт ба тафаккур ва тааммул ва ба пешрафти башарият ташвиқ мекунад, ва мусалмонон бояд онро дар зиндаги улгуи худ қарор диҳанд. Ва хондани он натанҳо ибодат аст, балки ҳалли тамоми мушкилоти зиндагиро аз он метавон пайдо кард.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор қисса писарбачаеро мекунад, ки падари худро ба масҷид барои гузоштани намози ҷамоат мебарад, дар ҳоле, ки падар намоз намехондаст.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор аз ҳаёт ва зинагонии модари муъминон Умми Салама яке аз занҳои Паёмбар (дуову дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) суҳбат мекунад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи мушкилотҳо ва чигунагии ҳалли он суҳбат баён мекунад, ки яке аз роҳҳои ҳалли онҳо талаби дуо кардан аз солеҳон ва парҳезкорон (аз зиндаҳо, аммо аз мурдаҳо ҷоиз нест) мебошад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи дуъои аз хона берун рафтан ва чи фазлу бузурги дорад, ва инчунин подоше, ки Паёмбар (с) барои гуяндаи ин дуо ваъда додааст-ро, баён мекунад.