Makaleler

Rukye; hastanın üzerine okuyup hafifçe üflemek veya ağrıyan yerin üzerine okuyup orayı mesh etmektir. Buna azîmet de denir. Rukye, eğer şirkten ve Allah Teâlâ’dan başkasından yardım dilemek gibi şeylerden uzak, Kur’an ve sahih duâlardan olursa dînen meşrû ve Allah’ın izniyle de faydalıdır.

Sihir (büyü), sahibini dünya ve âhirette helâka uğratan büyük günahlardandır. Şeytanlardan yardım alan ve Allah Teâlâ’yı bırakıp da şeytanlara ibâdet ederek onlara yakınlaşmaya çalışan sihirbâz ise, kâfir müşriktir. Sihirbâza gitmek ve ondan yardım talep etmek câiz değildir.

Gayb; Allah Teâlâ’nın, ilmini sadece kendisine tahsis ettiği şeylerdendir. Allah Teâlâ, ister kendisine yakın bir melek olsun, isterse gönderilmiş bir nebi olsun, kendisinden başka hiç kimsenin gaybı bilemeyeceğini haber vermiştir.Her kim, gaybı bildiğini iddiâ ederse, bazen doğru söylese bile, o yalancı bir kâhindir. Kâhine bir konuda soru sormak veya ona gitmek câiz değildir.Her kim, gaybı bildiğini iddiâ ederse veya herhangi bir yaratılmışın gaybı bildiğine inanırsa, kâfir olur. Çünkü o, Kur’an ve sünneti yalanlamış demektir.

Mevlid-i Nebevî yıldönümünü kutlamanın hükmünü açıklayan bir makaledir. Bu makale Mevlid-i Nebevî yıldönümünü kutlamanın, birçok yönden yasak olduğunu ve reddedildiğini açıklamış, ayrıca bu bid’atı kutlayanların bazı şüphe ve gerekçelerine cevaplar verilmiştir.

İnsanlara dînleriyle ilgili şeyleri öğretmek ve onları iyiliğe dâvet etmek, Allah Teâlâ’nın kendilerini onun için gönderdiği nebilerin bir amelidir.Bu amel en büyük görevdir.Allah Teâlâ, bu görev için insanların en fazîletlisini seçmiştir.Bunun içindir ki Allah Teâlâ, insanlara dînlerini öğretmek ve onları iyiliğe yöneltmek için nebilerin yolunda yürümede bir kimseyi muvaffak kılarsa, hiç şüphe yok ki o kimse, ilmin yayılması ve iyiliğin emredilmesi ve kötülükten alıkonulması gibi yeryüzünde iyiliğin meydana gelmesine ve Allah Teâlâ’nın insanlar üzerindeki huccetini ikâme etmesine vesîle olduğu için büyük bir iyiliğe nâil olmuş olur.

Şer’î ilmin, dîndeki yeri çok büyüktür. Allah Teâlâ müslümanları dînî ilmi öğrenmeye teşvik ederek onlardan bunu istemiş ve ilim ehlini, başkalarından üstün tutmuştur.İlim öğrenip Allah’ı gereği gibi tanımak, emir ve yasaklarını bilmek ve dîni ayakta tutmak gibi sebeplerden dolayı, Allah Teâlâ ilim öğrenmeyi kendisinin rızâsına yaklaştıran en fazîletli amellerden ve cennete girmenin en büyük sebeplerinden birisi kılmıştır.Bunun içindir ki âlimler, nebilerin vârisleridir. Dolayısıyla dînî ilmi insanlara mîras olarak bırakan nebilerdir. Nebilerin mîrası olan bu ilmi alan, onlara vâris olur. Allah Teâlâ bir kula iyilik dilerse, ona dîninin emirlerini öğrenmenin yollarını kolaylaştırır.

Bu makale, hac ve umrede getirilen telbiyenin ne anlama geldiğini, hangi şeyleri ifâde ettiğini ve bu büyük kelimenin hikmetlerini güzel bir şekilde açıklamaktadır.

Rasûlullah –salllahu aleyhi ve sellem- şöyle buyurdu: "Atalarınız üzerine yemin etmeyin. Allah adına yemin eden de doğruyu söylesin ve yeminini tutsun. Kendisine yemin edilen kimse, yemin edene inansın.Bu hükme rıza göstermeyen Allah’tan uzaktır."

Muhammed -sallallahu aleyhi ve sellem-, Fil Olayı’nın meydana geldiği senede[1] Mekke’de doğdu. Fil olayı vesilesiyle Allah, peygamberi Muhammed -sallallahu aleyhi ve sellem-’e ve evi Kabe’ye bir armağan sunmuştur.

Birçok mevlid toplantıları münkerden, bid’atlardan ve İslâm’a aykırı olan şeylerden uzak değildir. Ne Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-, ne sahâbe, ne tabiîn, ne dört büyük imam, ne de İslâm’ın en iyi bilindiği ve en iyi yaşandığı dönemlerin hiçbirisinde insanlardan hiç kimse bunu yapmamıştır.Çünkü bunun şer’î hiçbir delili yoktur.