Шуниданиҳо

Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар боби шукр кардани неъматҳое, ки Худованд барои ҳар як банда ато кардааст мавъиза мекунад, ва инчунин дар бораи даъват ва раҳнамои кардани дигарон ба суи корҳои хайр ва саховатманди, ки фоидааш барои тамоми мардум мебошад суханрони кардааст.

Эшони Нуриддин дар ин навор дар боби хариду фуруш ва муомилаи мардум дар бозор ва ҳукми хурдани моли мардум ба ноҳақ, суханрони кардааст.

Эшони Маҳмудҷон дар ин навор дар бораи фарзҳо, воҷибот ва баъзе аз суннатҳо ва мустаҳаботи ҳаҷ мавъиза мекунад, ва ин чунин баъзе аз маҳзуроти ҳаҷро баён мекунад.

Эшони Нуриддин дар ин навор дар боби дуруғгуи ва ҳукми он дар ислом баён мекунад, ва ваъидҳое ки Худо ва Расулаш барои дуруғгуён ваъда додааст суҳбат мекунад.

Эшони Нуриддин дар ин навор дар бораи зиндагонии ҳазрати Умар ибни Хаттоб (Худо аз Ӯ рози бод) суҳбат мекунад. Ва бояд зикр кард, ки ин дуввумин халифаи мусалмонон мебошад, ва яке аз даҳ нафари башоратдодашуда ба ҷаннат аст.

Эшони Нуриддин дар ин навор дар бораи зиндагонии Хулафои Рошидин (Худо аз онҳо рози бод) суҳбат мекунад. Ва бояд зикр кард, ки Хулафои Рошидин инҳоянд: Абубакри Сиддиқ ва Умари Форуқ ва Усмони Зиннурайн ва Али писари Абитолиб.

Эшони Нуриддин дар ин навор дар бораи шахсе, ки моҳи рамазонро беягон узри шаръи тарк мекунад ва онро рӯза намегирад суханрони карда ҳукми ӯро бо зикри азобҳои ваъдашуда барояш баён мекунад.

Эшони Нуриддин дар ин навор дар мавзуъи суҳур ва вақти он, ва ҳикмат аз дер хурдани он, ва инчунин дар мавзуъи фазлу савоби ифтор додани дигарон суханрони мекунад.

Эшони Нуриддин дар ин навор дар боби закоти фитр, ва вақти адо карданаш ва миқдораш, ва мустаҳиқи он ва бар ки воҷиб аст, ва ҳикмат аз адо карданаш чи аст, суханрони мекунад.

Эшони Нуриддин дар ин навор дар боби тавба, ва тавбаи насуҳ, ва шартҳои он суханрони мекунад.

Эшони Нрурдин дар ин навор дар бораи аҳкоми ҳиҷоб мавъиза мекунад. Ва баён мекунад ки барoи ҳар як зани мусалмон пушидани ҳиҷоб фарз аст.

Эшони Нрурдин дар ин навор дар бораи одати моҳонаи занҳо ва аҳкоми он, ва сабаби пайдоиши он, ва муддатaш ки чанд рӯз аст, ва агар зан вақто, ки ин одатро бинад бар вай чи воҷиб мешавад ва аз кадом корҳо бояд боз истад, мавъиза мекунад. Ва барои тамоми хоҳарон ва модарони азиз тавсия мекунем ин наворро гуш кунанд.

Ҳоҷи Мирзо дар ин навор дар бораи дӯстдоштани Паёмбари Худо (Дуову дуруд бар Ӯ бод) мавъиза мекунад, муҳабати мо нисбати Паёмбари Худо бояд чигуна бошад, оё муҳаббати Паёмбар сабаби наҷоти мо мешавад? Оятҳо ва ҳадисҳои воридшуда дар мавзуи муҳаббати Паёмбари Худо бо зикри баъзе аз қиссаҳои муҳаббати саҳобагон нисбати расули Худо.

Ҳоҷи Мирзо дар ин навор дар бораи зиндагонии ҳазрати Умар ибни Хаттоб (Худо аз Ӯ рози бод) суҳбат мекунад. Ва бояд зикр кард ки ин дуввумин халифаи мусалмонон мебошад, ва яке аз даҳ нафари башоратдода ба ҷаннат аст. Инчунин дар ин навор зикр мекунад, ки баъзе мардум аз ин саҳобии киром ирод гирифтанд ва ӯро таънаву дашном додаанд; Ҳоҷи Мирзо сухани онҳоро рад карда ва ботил будани суханони онҳоро баён мекунад.

Дар ин навор эшоин Маҳмудҷон дар бораи фазилатҳо ҳаҷ ва баъзе аз аҳкоми онро мефаҳмонад.

Дар ин навор ҳоҷи Мирзо қиссаи қурбонии ҳазрати Исмоилро нақл мекунад.

Эшони Нуруддин дар ин навор дар бораи азоб ва саволу ҷавобҳое ки дар даруни қабр аз ҳар як инсон пурсида мешавад ба мо мерасонад.

Эшони Нуруддин дар ин навор дар бораи ҳиҷрати Расули Акрам (Дуову дуруд бар ӯ бод) ба суи Мадинаи Мунаввара суҳбат мекунад, ва дар бораи он машаққатҳое, ки расули Худо бо ҳамроҳии Абубакри Сиддиқ рубару шуда буданд дар ин ҳиҷрати торихи зикр мекунад.

Шайх Хайршоҳи дар ин навор дар бораи ҳиҷоб ва бояд ҳиҷоб чигуна бошад ва ҳукми он дар ислом чист, ва баъзе оятҳову ҳадисҳое зикр мекунад, ки Худованд тамоми занони мусалмонро амр ба ҳиҷоб карда аст.

Эшони Нуруддин дар ин навор дар бораи фазилати моҳи рамазон, ва рӯзҳое, ки дар ин моҳ мебошад, ва дар бораи вақти ифтор кардан ва чигуна ва бо чи бояд ифтор кард баён мекунад, ва ин чунин дар бораи саҳари хурдан суҳбат мекунад.