Мақолаҳо

Қиёмат кай барпо мешавад? Соат кай барпо мешавад, мурод аз он яъне қиёмат кадом вақт барпо мешавад, аст?

Худованд азоби қиёматро ба шевае баён медорад, ки андомҳоро ба ларза меоварад. Тавре, ки ҳеҷ нафсе тоқати онро надорад.

Ҳадаф аз бунёди оила дар дини мубораки Ислом нафси худро аз ҳаром пок намудан ва насли хуб ба дунё овардан мебошад.

Сирати мухтасари саҳобии бузургвор Усома писари Зайд (р.з), Падари Усома (р), Зайд писари Ҳориса (р.з) аз ҷумлаи аввалин касоне буд, ки дини Исломро пазируфт. Ӯ ғуломи озодкардаи ҳазрати Хадиҷа (р.з) буд.

Ҳамаи инсонҳо ба навъе дар пайи хушбахтӣ ҳастанд ва аз бадбахтӣ гурезонанд. Аммо ҳар кас бо дидгоҳ ва ақидаи худ ба хушбахтӣ нигоҳ мекунад ва барои бадбахтӣ, таърифи хоссе дорад.

Ин мақола дорои насиҳатҳое мебошад, ки инсонро водор месозад вақти худро дар ин дунё беҳуда сарф нанамояд ва худро барои рӯзе тайёр бисозад, ки дар он рӯз аз тамоми кору кирдораш ҳисобу китоб хоҳад шуд.

Яке аз ҳодисаҳои муҳимтарине, ки аркони хонадони нубуватро ба ларза даровард, ҳодисаи ифк буд, ки модари муъминон ҳазрати Оишаро аз руи туҳмату буҳтон итиҳом ба фоҳишагари намуданд, ин ҳодиса на танҳо хонадони нубуватро ба ларза даровард.

Се васияти Паёмбари Худо (с) дар як ҳадиси кутоҳу пурмуҳтавояш зикр шудааст, ки амал кардан бо ин васиятҳо сабаби барпо намудани ҷамъияти солим ва дӯстиву бародари ва ҳамдигарфаҳми мебошад.

Бародарони мусалмон! чи тавре, ки Худованд баъзе ҷойҳоро бар баъзе дигар фазилату бартари бахшидааст, инчунин баъзе вақтҳоро бар вақтҳои дигар авлавияту бартари додааст, ки дар ин амр ҳикмати бузург аст. Фазилати замон танҳо ба моҳи Рамазон, даҳаи Зилҳиҷҷа, Рӯзи Арафа, рӯзи ҷумъа ва рӯзҳои ид маҳдуд намешавад, балки дар ин моҳи Муҳаррам як рӯзи бузурге ҳаст, ки он рӯзи Ошуро номида мешавад.

Насиҳати ман ба ҷавонони мусалмон инаст, ки талош намоянд улуми динӣ ва шариатро аз уламои муътамад ва мутмаъине дарёфт кунанд, ки «илм»у «тақво» ва «эътидол» дар онҳо бо ҳам ҷамъ шуда ва ҳеҷ гуна фосилае байнашон вуҷуд надошта бошад.

Худовандро ҳамеша дар ҳоли эҳромбанди, талбиягўи, тавофу саъйи байни Сафо ва Марва ва дар вуқуфи дар Арафа ва Машъарулҳаром ва рамйи ҷамарот, умуман дар тамоми лаҳзаҳои дуову ниёиш ва тавбаву гиряамон ба азамату бузурги ёд хоҳем кард.

Ҳадаф аз офариниши инсон дар партави оёти илоҳӣ ва раҳнамудҳои Паёмбар (с), чизе ҷӯз ибодату бандагии Худо нест. Ибодате, ки ҳамаи абъоди зиндагии инсонро фаро гирад ва ниҳоятан ӯро ба ҳаддӣ аълои такомули рӯҳонӣ ва маънавӣ бирасонад.

Амалҳои шоистае, ки аз анҷом додани онҳо аз ҳама бештар Худованд хушнуд мегардад, амалҳое мебошанд, ки дар даҳ рузи аввали моҳи Зулҳиҷҷа иҷро мегарданд, ва ин даҳ руз дар назди Худованд бисёр пурфазилат мебошанд.

Худованд инсонро аз байни дигар махлуқоташ ҷудо намуда, дар замин халифа гардонидааст ва барои ў тамоми оламро мусаххар сохтааст ва ўро имкониёти зиёди ақлони ва ҷисмони додааст. Ўро ба неки ва бади мубтало намудааст ва ўро амру наҳй намудааст ва барояш ваъдаю ваъид кардааст.

Китоби Худо роҳи тақвои Худованд ва муҳаббати Ўст. Китобе, ки ба дурусттарин роҳ ҳидоят мекунад, Насиҳатгаре, ки хиёнат намекунад, роҳнамое, ки гумроҳ намекунад, сухангўе, ки дурўғ намегўяд. Ҳар ки бо ин китоб лаҳзае нишинад, бо зиёдати ва ками бармехезад, зиёдати дар ҳидоят ва ками дар кўри… Дониста бошед, ки он шафоъатгар ва сухангўю ростгўст. Ҳар киро рўзи қиёмат Қуръон шафеъ шавад, шафоъат карда мешавад.

Яке аз беҳтарин неъматҳои Худованд барои фарзандони Одам он аст, ки барои онҳо хона ва манзили истиқомат додааст, ки дар он истиқомату истироҳат намоянд, аз гармою сармо ба он паноҳ баранд, аз чашмҳо пинҳон шаванд, молу дороиашонро дар он нигоҳ доранд, аз душман ба он паноҳ баранд ва дигар манофеъ.

Одоби истиқболи иди рамазон, ва баъзе огоҳиҳо аз воқеъ шудан дар корҳои ношоям дар рӯзи ид, бо зикри идҳои исломӣ.

Насиҳатҳои гуҳарборе барои рӯзадорон хусусан касоне ки дар бист рӯзи гузашта дар ибодат кутоҳи кардаанд, пас ин даҳ рӯзи боқимондаро аз даст надиҳанд, зеро дар ин даҳ рӯз ибодатҳое аст, ки дар дигар ҳолатҳо вуҷуд надорад мисли шаби қадр, эътикоф, садақа ва дигар фазилатҳо.

Ҳукми касоне ки дар рамазон рӯзаро намегиранд, шартҳои рӯза, муфсидоти рӯза ва баъзе фоидаҳои он, мавзуъҳое ҳастанд, ки ин мақола дар бар гирифтааст.

Рӯза гирифтани моҳи мубораки рамазон яке аз аркони ислом аст, ки Худованд барои бандагонаш фарз гардонидааст ва ҳар ки фарз будани онро инкор кунад кофир мешавад, зеро ӯ Худо ва Расул ва оммаи мусалмононро такзиб намудааст.